Ваша поезија?

Предоставувам дека барем некој се занимава со пишување поезија како хоби?
доколку имате некоја искра, окачете ја тука, да ја споделиме..
еве јас ќе го скршам мразот..


Да се вратам повторно кај тебе ...



Виолината на старото место,
копнеж и смирувачки звуци од пијано,
кога местото за тебе
се решив,
да му го подарам на друг.

Неколку монети на подот,
молк после траскав ѕвон,
бука или мелодија,
за твоето доаѓање дома,
за моето враќање кај тебе.

Сонови на брачен кревет кој е напола празен,
завеси во млечено бела благо треперат,
Месечева светлина,
црвено неглиже за контраст на бела кожа,
повторно исчекување,
повторно тапа болка длабоко во мене.

Соната за нечиј лик,
за нешто што почива во секој часовник кој ќе го погледнам,
време кое не се купува,
а лесно се продава,
ниту мое,
ниту негово,
топла прегратка.

Просветли ме,
твојот допир,
на мене за да ја најдам силата,
да почивам со неа
додека тебе те нема,
додека те посакувам,
сонувам секоја вечер,
одново и одново за твојата насмевка која полека ја заборавам.

Местото за нас
во мене,
врати се побргу,
имам потреба
да се вратам пак кај тебе
со размачкан креон
и спокојна насмевка..

Да ти кажам право, имам добиено инспирација за пишење на поезија и таман ке ја смислев, немав на што да ја запишам, па си реков ке ја запамтам ама ја заборавав :D:D
Следниот пат кога ке ми текне нешто обавезно ке си запишам.

jas ne pisuvam nisto niti imam nekoja darba ili zelba za toa
ama mora da te pofalam
ubavo e toa sto si go napisala

Еве една поезија од мене да ве потикнам сите да напишите по нешо


Дедо Мраз, Дедо Мраз
дојде и кај нас
Дедо Мраз, Дедо Мраз
На секому му поклони
еден женски газ.

лалала лалала
лалалалала
лалалалалалала,
еден женски газ

коста ако си администрато, ќе те бришам! се шалам, твојава песМа ме инспирираше, до вечер ветуем и ја нешото исто толку длабоко и висперно

Ај уште нешто од мене
клик на Spoiler

Spoiler:

Поз :icon_cheesygri

:laugh: јас ретко пишам поезија..поќе проза

SPILI MARKOVI





MOLCAT I DEN DENES
SPILITE MARKOVI
MOLCAT
TERAJKI JA TISINATA DA BIDE VECNA
STRAVOT
I NIM GI NAPRAVIL POCVRSTI
SE PLASAT I TIE
VO NOJKITE DOLGI DA RASKAZUVAAT
KE JA RAZBUDAT
STERNATA
KE JA RAZBRANUVAAT
KE JA NATERAAT
POVTORNO DA BLIKNE RIKNE
MOLCAT
ZNAAT DEKA GO NEMA MARKO
ZNAAT DEKA NEMA BUBAJK
ZNAAT
DEKA NEMA DRUG JUNAK
JUNAK KOJ KE JA ZATNE
TA ZATOA MOLCAT
SAMO NEMO BROJAT
DNI STO VRVAT.

ZNAM DEKA ZNAAT





GO CEKAM GRADOV DA POTONE VO SON
TA TOGAS
DA JA OTVORAM DUSATA
I SO FENERIVE STO ZIVURKAAT
DA GI SPODELAM MISLITE
ZNAM DEKA ZNAAT
TIE DA SLUSAAT VNIMATELNO
ZAREM POPUSTO
PEPERUTKITE BI SE SOBIRALE
ETE OKOLU NIV
ZAREM POPUSTO
BI SI GI NAGORUVALE KRILCATA
AKO NE ZNAAT DA SLUSAAT
ZNAM DEKA ZNAAT
I NE POPUSTO
OD NIV BEGAAT SENKITE
KRIEJKI SE VO TEMNITE SOKACI
ZNAM DEKA ZNAAT
I ZATOA
VECERVA NIV KE IM JA OTVORAM DUSATA

PTICA OSAMENA







GI SETAM SKOPSKIVE ULICI
NO ZA MENE PRAZNI SE
ILI CEKOROT GO NEMA NIKADE
NE SE VREZAL VO VRELIOV ASFALT
IMETO GO NEMA NA NIEDEN ZID
ISPISANO DA STOI
NI EDNA KLUPA VREZANA NE E
OSAMENIKU ILI SKITACU
VELI PTICATA NOJKNA
TUJGINEC SI VO OVOJ GRAD
TUJGINEC KE OSTANES
POPUSTO SE TRUDIS DA OSTAVIS TRAGA
NESAKAM DA SLUSAM
I FENERITE SE GASAT GLEDAM
ZAREM NAVISTINA POPUSTO ODAM
ZAREM ZALUDNO BARAM
NESTO STO MISLAM DEKA GO IMA
NESAKAM DA JA SLUSAM PTICATA
TA I TAA E OSAMENA
A MOZEBI ISPLASENA OD TEMNINATA
TA ZATOA TAKA ZBORUVA.

ZABORAVIVME







ZABORAVIVME
KOGA POSLEDEN PAT SE SMEEVME
ZABORAVIVME
KOGA POSLEDEN PAT KAZAVME
DOBRO UTRO
ZABORAVIVME
KOGA POSLEDEN PAT ZAPEAVME
ISKRENO OD SRCE
ZABORAVIVME
KOGA POSLEDEN PAT
SE RADUVAVME NA IZGREJSONCE
DA SEGA
SAMO JADOVI SLUSAME
SAMO PREKOR KAZUVAME
SAMO KLETVI FRLAME.

VOINI NA SVETLINATA






GNECOT I BESOT
GO SOBRAA DLABOKO VO SEBE
KE GO CUVAAT ZA NEKOI IDNI DNI
DNI
KOGA POVTORNO ZLOTO KE BLIKNE
SEGA
VOINITE NA SVETLINATA
POVTORNO KE CEKORAT PO ZEMJATA
MOZEBI PRIVIDNO
BUDNO
KE GO OCEKUVAAT
ZAJDISONCETO
NO NA MRAKOT NEMA DA MU DADAT PRAZNINA
DA NAPUKNE
KE CEKAAT.

TA I TI




KOGA KE NAUCIS TAGATA KAKO FUNKCIONIRA
KE JA ZASAKAS POVEJKE RADOSTA
KOGA KE GI VIDIS SOLZITE ZALUDNI
KE NAUCIS DA GI CENIS POVEJKE


TI STO GRABAS OD VREMETO
TI STO LUTAS VO PROSTOROT
ZAREM NE SE IZMORI



EVE POGLEDNI POLNOJK E
POGLEDNIJA ZVEZDATA SAMOTNICA
TREPERI TIVKO I RADOSNO
ZNAE DEKA I NEJZE NEKOJ JA GLEDA


TA I TI
OSTAVIGI MISLITE NA HARTIJA
NEKA PRAV GI POKRIJA
NEKA ZABORAV GI PREGRNE.

PRAZNA NOJK





I BEZ SENKIVE NOJKVA PRAZNA E
MOLCELIVA
NA MOMENTI DURI I TAINSTVENA
KRIE TAA
GREVOVI EDNI
ZNAM
KRIE I GI VLECI SO SEBE
OD NOJK VO NOJK
I NEJZE BREME I PRAVATA GREVOVITE
NEKOJ RECE
NAKAZANIE E TOA
KLETVI SE TOA
TA ZATOA E TEMNA MRACNA
PRAZNA E SEGA
ZAREM KLETVITE GI FRLI
NE NE GI OSTAVI
NAZAD ZAD SEBE
SAKA VECERVA DA BIDE PRAZNA.

PROLET





GOLOGLAVI I GOLOBRADI MOMCINJA
POITAVME PREMA PROLETA
DA GI ZGRABIME CVETOVITE MIRIZLIVI
SAMO PIREJOT GO IMASE NASEKADE
TRNJETO NOZETE NI GI GLODAA
A TIE
GORDO NA RIDOT
VO POLJANITE BESKRAJNI
SO BULKITE NA VETROT TANCUVAA
UGORNINITE GI SOVLADUVAVME
ZADISANI I ZABRZANI CEKOREVME
MISLATA NE VODESE
NEKOI KOI OSTANAA NA POLA PAT
REKOA IZMORENO
ZALUDNO I POPUSTO ODIME
LAZNA PROLET
A MOZEBI I CVETOVITE SE OVENATI
NO TAMU GORE
VIDOVME
KAKO ZRAKOT UTRINSKI
ORLOVOTO GNEZDO GO POMILUVA
I SO SVEZINA MIRISOT GO RAZLEA
ZNAEVME
DEKA TOA E NASATA PROLET

NERAZBIRANJE







NEMOZEV DA GO RAZBERAM IZGREJSONCETO
NO TIVKO GO MILUVAM ZAJDISONCETO
GO LJUBEV ISKRENO
I SE FRLAV VO PREGRATKITE
ME NOSESE TIVKO
NA BRANOVITE NOJKNI
KOI SE TALASAA OD CAS VO CAS
NEMIRNI
DIVI
A VO SLEDNIOT MIG
KROTKI KAKO JAGNE
VELICENSTVENOSTA BESE KRATKA
KRATKA ZA EDNA NOJK
I SO UTRINATA
POVTORNO DILEMA
SO ZRAKOT PRV
ZBUNETOST
I NERAZBIRANJE
SVETLINATA NE NOSESE
TESKO I MACNO SE VLECESE
STVARAJKI GO
NOSEJKI GO
NERAZBIRANJETO.

IZMAMNIK





NE PEEV ZA DA BIDAM POVESEL
NE ZBORUVAV ZA DA BIDAM RAZBRAN
PEEV ZOSTO EDNA SOLZA GO POSAKA
ZBORUVAV ZOSTO EDNA STORIJA STVARAV
POMESANA
IZMESANA
KAKO UTRE SO DENES
KAKO LANI SO IDNATA GODINA
SOLZA KOJA JA IZMAMIV
NEZNAM ZOSTO SE KRIESE
MOZEBI CEKASE NEKOJ MIG
KOJ TAA MISLESE DEKA E SREJKEN
IZMAMNIK SUM
JA IZMAMIV SOLZATA
I JA NATERAV DA KAPNE ZALUDNO
I ZBOROT GO POTROSIV BESCELNO
NE NE E OVA STORIJA
SAMO PRAZEN CAS
KOJ SO MASTILOVO GO BOJAM
ZAREM POVTORNO STANAV IZMAMNIK
ILI VREMETO NE MAMI POSTOJANO
TA SAMO ILUZIJATA JA GLEDAME
KAKO NASA STVARNOST.

SE USTE BESOT SPIE






OSTAVETEME VIE PROKLETNICI
USTE EDNA STAPKA DA NAPRAVAM
ZNAM DEL OD CEKOROT MOJ E
TA NELI E OVA MOJA ZEMJA
STO JA SAKAM BEZGRANICNO
CRNA E
NA MESTA SO UMA IZMESANA
NO ZIVOT DAVA
NE ZNAETE KOLKU SNAGA JA GREE
VO KOLKU PESNI SE PEE
TA NELI STE CITALE
ZA ZEMJATA
KADE I APOSTOLITE ODELE
LJUBOVTA OD BOGA JA SEELE
ZNAELE I TIE
DEKA SEMETO KE IZRTI
MNOGU ROD KE DADE
MNOGU KLASJA KE VRZI
TA NELI STE SLUSNALE
OD OVIE MOLCELIVI STENI
STO KATADEN RASKAZUVAAT
MNOGU POGANCI
SO USTI KLETI JA PLUKALE
NO PELIN OD JADOVI SE STORILE
TA NELI GLEDATE
KAKO I ZVEZDITE PEAT
HOR TREPELIV E
OSTAVETEME
I JAS VO DUSATA
DLABOKO NEKOJA SEMKA CUVAM
OSTAVETEME
DA GO ZASADAM NA NEKOJA GRUTKA





NE E TVRDA
SAL TAKA ZA TUJGINCI SE STORUVA
PREORANA E
PREKOPANA E
SAL DUPKI MNOGU ZJAAT
ODETE VO NEPOVRAT
DA NE VE GOLTNI
UMEE
MUDRA E
MUDROST RAJGA
KUKOLJOT GO NISTI
KUKOLJOT
STO SO GAVRANITE VASI CRNI
OD ADOT GI DONESOVTE
ODETE DODEKA STAPKA STOI
VREME VRVI
I BESOT SPIE
ODETE.

Ova e del od stihozbirkata-Polnokna Beseda

Nikodin Cernodrimski

Браво браво :thumbup1:

АКО ЖИВОТОТ НИВНИ
БЕШЕ КРАТОК
НЕКА ПОМЕНОТ КОН НИВ
БИДЕ ВЕЧЕН



Стихозбирката“Арнаутска Жетва“ е посветена на мистериозно погинатите полицајци
КИРИЛ ПЕТРУШЕСКИ
ЕРОЛ ГОТАК
АЦО АНГЕЛОВСКИ
Кои на 11.02.2000 год ги положија своите бесценети животи кај селото Арачиново



Стихозбирка„Арнаутска Жетва“ Никодин Чернодримски

Стихозбирка„Арнаутска Жетва“ Никодин Чернодримски


АРНАУТСКА ЖЕТВА

Збогум
Дали ова значеше за последен пат
Или што

Но мајчиното срце заигра
Зачука немирно
Зла коб го допре
Најнежното и најчуствително срце

Го допре
Мавестуваќи ја неизвесноста
Заситуваќи го
И онака презаситениот воздух
Што катадневно ја обвиткуваше
Кутрата мајка

Немирот кој се појави одникаде
Ја натера да трепери
Се додека рожбата не се врати
Од патот на неизвесноста

Подмочно се вовлекуваше
Во секоја пора од телото
Затвораќиго патот
Макар и на една искра надеж

Надеж
Која ќе го натера
Барем за миг да се смири срцето
И да и каже
Дека залудно стрепи

Но
И тоа го немаше
Одлета како ластовица есенска
Исчезна како роса утринска

Исчезна
Како што исчезна
Нешто што постоеше
Нешто што влеваше надеж

Нешто
Што на тоа срце
Му даваше сила катадневно
И го тераше весело да чука

Зарем кога кобта доаѓа
И сонцето ни го криеш господе
Месецот со магли мистични го прекриваш
Та,само овие темни облаци
Исполнети со бреме ни ги праќаш

Зарем немаме право повеќе
Да се радуваме на толите утрински зраци
Кои сакаат да не погалат
И да ни ја подарат својата топлина

Зарем немаме право повеќе
И на сјајот месечев да се радуваме
Што везден сјајеше
Во ноќта црна

Не сме толку клети и проклети
Та сега
Само некое студенило што врви
Секаде ќе допираме

И сега
Таа зла коб
Ја собра сета демонска сила
Црпеќија од адот подземен
Кој вриеше и клокотеше
Чекаќи го мигот
Или часот
Кога ќе рикне
И ќе ја покаже сета своја сила
Ќе ја покаже сета своја подлост
Сета гнасотија
Која така љуборно ја чуваше
И одмреме навреме
Само ќе им ја дадеше
На своите слуги верни
Кои етеги за возврат
Ја продадоја душата своја
Бараќи за себе земни задоволства

Тие
Млади и едри
Исполнети со живот
Понесени од младоста отидоа
Во едно ноќно непознато
Каде ги чекаше
Исчекуваше
Нешто пострашно
Погрозоморно
И од кобта зла

Нешто
Што ќе ги прекине во мигот
Кога требаше да грабаат
Да грабаат према светлината
Но мракот беше побрз
Ноќта беше полукава од денот
Земаќи го тоа
Што му припаѓаше на денот

Ноќта
Темна и ладна
Ги награди арнаутите
Со својата густина
Да го соберат арачот
И со тоа
Да се искупат
Пред своите господари
Кој етеги безгрижно
Во своите раскошни сараи
Уживаа таа ноќ
Во својот блуд

Тргнаа
Аргатите арнаутски
Носеќи ги и стегаќи ги
Во своите ладни раце
Смртоносните коси
Кои
Многу ноќи пред тоа
Ги клепаа
Точеа и остреа
Спремаќи ги за вечерашната
Арнаутска жетва

Тргнаа
Да косат и покосат
Во полето на младоста
Придружувани од мракот ладен
Млади фиданки
Кои само што расцветаа
И опојно мамеа
За нежни допири и милувања

Но смрта
Носена на косите арнаутски
Не мислеше како животот
Не носеше со себе мечти
Желби
Сонови
Ги имаше и носеше
Секаде и секогаш
Сосебе студенилото
Го носеше и оваа вечер
Кога наближуваше часот
Часот кога денот и ноќта
Се делат на половина

Часот
Кога жетварите
Ги спуштија косите толку ниско
Како би можеле да започнат
Со својата жетва
Во бујното и цветно поле

Се слушаа и ечеа ударите
Одекнуваа далеку
Додека паѓаа фиданките на земјата
Топеќија со својата врела крв
Која се разлеваше насекаде
Се разлеваше
Проколнуваќи ги крволочните жетвари
За секоја капка крф
Што се разлеа невино
Платат и претплатат со судбините
На своите идни чеда
Да се параат и распарат
Нивните срца
Како што сега се пара
Мајчиното срце
Како што сега окото мајчино
Ги пушта најжешките
Најтешките
Најцрните солзи
Како што сега гласот мајчин
Крика од болка до небеси
Додека ја милува рожбата
Со своите растреперени раце
Која сега лежеше
На одарот ладен.

КРВАВ ПИР

Виат
Виат волците крволочни
Собрани во глутница

Виат
Во ноќта на полната меселина
Гледаќи со своите закрвавени очи

Виат
Разбиваќија тишината
И тераќи ги телата на младите момчиња
Да затреперат


Виат
Чекаќи на знакот од својот предводник
Да шкртне со забите
Како би можеле да го започнат
Вечерашниот крвав пир.




ЦРВЕНИ КАРАНФИЛИ

Ако младоста пројде
И староста не дојде

Ако животот одлета
И смрта долета

Барен крфта наша
Која капна земјата ладна

Биде семе
Каде ќе пораснат
Најубавите
Најмиризливи
И најцрвени каранфили

Кои катаднево ќе цветаат
И ќе ги потсетуваат сите
На нашето постоење.



ЧОВЕК


И сега мајко
Додека ја гушкаш сликата
На својата рожба
Топејќи ја со своите жешки солзи
Кренија барем главата
Високо и гордо
За да им кажеш на злобниците
Кои сега некаде
Спкриени во некое дувло
Слават за својот привид
Дека си мајка на
ЧОВЕК



Стихозбирка„Арнаутска Жетва“ Никодин Чернодримски

ЛУТУ ДУШИ


Ни белите пространства
Кои се овде
Таму
Секаде околу нас распослани

Ни нежната музика
Која допира до нас
Свирена од нежните харфи
На небесните ангели
Неможе да ги смири нашите души
Се додека не бидат казнети
Злите души
Кои сакаа да бидат земски богови.
















ПРАВДА



Не бараме
Да не овековечите со ореол


Не бараме
Да не воздигнувате
На пиедесталот од славата


Не бараме
Да не воспевате


БАРАМЕ
Само да биде задоволена
ПРАВДАТА


Ечеше гласот
На трите изгубени души
Кои лутаа немирно
Во ноќта црна


Стихозбирка„Арнаутска Жетва“ Никодин Чернодримски

КЛЕТВА МАЈКИНА



Пусти ли останале
Раце клетникови
Пусти се запустиле
Та ни лебец бел зеле
Та ни вода бистра пиеле

Што ми око сино затворија
Што парче срце скинаа
Та ми прамен побелеа
Да ни дни се бели
Да ни ноќи се црни

А што ли мајка стара
Толку клетви тешки фрла
И солзи крвави рони
Коси рујни корни
И бога моли
Во црна земја да носи

Ех судбо судбо
Зер и од бога подрено
Со љубов чувано
Во лулка топла бдеено
Сега крадеш
И сал срдба сееш

Душа клетникова
Од мајка проколнат
Чмае
И поглед во небо праќа
За прошка моли
Што во зол час
Крф чиста и невина пиел
И страсти си сладел.








Стихозбирка„Арнаутска Жетва“ Никодин Чернодримски