Писмо!

Ova e najubavoto pismo koe go opkruzuva svetot I zasluzuva dve minuti citanje.

Mojot najdobar prijatel ja otvori komodata na svojata sopruga I
izvadi edno paketce svitkano vo svilena hartija. Ne bese toa bilo kakvo
paketce, tuku paketce so dolna obleka vo nego. Ja frli hartijata I go
posmatrase paketceto.

"Ova go kupiv jas koga za prv pat bevme vo New York . Toa bese pred
8 ili 9 godini. Taa ne go nosese nikogas. Go cuvase za nekoja posebna
prilika. E sega, veruvam, dojde momentot. "

Ja zema dolnata obleka I ja stavi so drugite raboti sto gi dobi od Pogrebalnoto. Negovata zena bese mrtva.

Se zavrte kon mene I mi kaza:

"Ne cuvaj nisto za edna posebna prilika. Sekoj den sto go zivees e
edna posebna prilika. " Se sekavam uste na tie zborovi koi mi go
promenija zivotot.

Deneska citam mnogu poveke od porano I cistam pomalku. Sedam na
terasata I uzivam vo pogledot, bez da obrakam vnimanie na plevelot vo
gradinata. Pominuvam poveke vreme so svojata familija I so prijatelite,
a pomalku na rabota. Svakam deka zivotot e zbir od iskustva koi sto
treba da se cenat. Od sega ne cuvam nisto poveke. Sekoj den pijam od
moite kristalni casi. Koga ke posakam si ja nosam novata jakna, duri I
koga odam vo samoposluga. I mojot omilen parfem si go stavam togas koga
ke si go posakam. Recenici kako: " Eden den …." ili "Vo eden od
slednite denovi "…. se minato, tie se od mojot recnik iskluceni. Koga e
isplatlivo sakam rabotite ovde I sega da gi vidam ili cujam ili
napravam.

Ne sum bas siguren sto zenata na mojot prijatel bi napravila da
znaela deka slednoto utro nema da se razbudi (edno utro na koe nie ne
mislime). Veruvam deka bi sakala na svojata familija I na svoite
najbliski da im se javi. Mozebi bi sakala so nekoi stari prijateli da
se smiri ili da im se izvini za starite karanici. Mozebi bi otisla vo
kineski restoran da jade (toa bese nejzinoto omileno jadenje).

Postojat tie mali raboti sto bi me voznemirile koga bi znael deka
denovite mi se odbroeni. Bi mi bilo zal za poedini prijateli sto nema
da gi vidam poveke, istite tie na koi sakav da im se javam "vo eden od
slednite denovi". Bi mi bilo zal sto na moite bliski ne sum im kazuval
dovolno cesto kolku gi sakam. Sega ne propustam, ne odlozuvam I ne
cuvam nisto poveke sto vo zivotot moze da mi dade radost I nasmevka.

Si kazuvam sebesi deka sekoj den e nesto posebno. Sekoj den, sekoj cas I sekoja minuta se nesto posebno.

:icon_mrgreen:

Минувајќи покрај детската соба, мајката запрепастено забележува дека
креветот на ќерка и’ е педантно наместен и сите работи се раскренати.
Потоа здогледува плико, внимателно поставено на средината на креветот.
На пликото пишува, „Мамо“. Со лошо претчувство, таа го отвора пликото и
со растреперени раце почнува да го чита писмото:

Драга мамо:
Со каење и жал ти го пишувам писмово. Морав да побегнам со мојот нов
дечко, затоа што сакав да ги избегнам непријатностите со тебе и Тато.
До уши сме вљубени со Арбен и тој е многу фин, без оглед на неговите
пирсови, тетоважи, брада и моторџиска гардероба. И не само што сме
вљубени, Мамо, бремена сум и Арбен ми рече дека ќе бидеме многу среќни.
Тој има сопствена барака на село и имаме дрва за огрев за цела зима.
Арбен сака да има уште многу деца со мене, а тоа е и моја желба. Тој ме
научи дека марихуаната не штети никому, па ќе ја одгледуваме за
сопствена употреба, а вишокот ќе го трампаме со неговите пријатели за
кокаин и екстази. Во меѓувреме ќе се молиме научниците да откријат лек
за сида, за Арбен да може да оздрави; тој тоа секако го заслужува!! Не
грижи се, Мамо, имам 15 години и знам како да се грижам за себе.
Сигурна сум дека еден ден ќе ти дојдеме на посета и ќе ги запознаеш
своите внуци.

Ќерка ти, Маја

ПС: Мамо, ништо од погоре
напишаново не е точно. Кај комшиката сум. Само сакав да те потсетам
дека во животот има многу поважни работи од моите оцени, кои можеш да
ги видиш во книшката на горната фиока од бирото. Те сакам! Јави се кога
ќе биде безбедно да се приберам дома.

Беше убаво утро. Надвор птичките си пееја, ветрето тивко си дуфкаше, а Рамко само што се будеше. Се исправи и забележа дека како по обичај имаше некој друг „буден“ пред него, а тоа не беше ниеден од неговата фамилија. „Шатор ефектот“ како што популарно го нарекуваа луѓето во Скопје овој феномен беше присутен кај Рамко секое сабајле.

Мобилниот заѕвони и Рамко реши целосно да стане за да не звучи поспано по телефонот. Private call пишуваше на екранот на неговиот мобилен. „Кој ме д***и сега со скриен број м*** му е***!“ – накурчено рече Рамко.

„Ало! Кој е на телефон!“

„Здравооо Рамкооо! На телефон стрико ти Васко од Перт. Хау ар ју?“

„Здраво стрико Васко па ти ли си бил? Јас таман се спремав да те испцујам. Мислев дека некој ме заебава со скриен број. Како сте сите во Австралија?“

„Еве арни. А вие?“
„Така, така. Знаеш колку е срање во Македонија.“

„Него слушај, имам нешто важно да ти кажам, затоа ти се јавувам на сел фоно. Има едно чупе овде ќе си доаѓа во Македонија, поточно во Мариово за еден месец. Чупево е злато. Се вика Сида, малце странско и е имево ама наше чупе е, и веќе ко шо кажаа нејзините време и било за мажачка. Нејќеле они да остани таа стара мома или да земи некој што не е Македонец.“

„Е добро де. Каква врска има тоа со мене?“
„Колку години начука в газ море магаре едно?“
„24.“
„Еми малце да не се тоа бре суртук? Имаш некоја девојка или не?“
„Немам.“
„Епа таман. Чупево има 22. Доаѓа на свадба кај брачеда и. Свадбата ќе биде во ресторано Кале. Имаме ние нешто роднински врски со зето, па договорив и тебе да те викнат на свадбата. Таман ти ќе се праиш наудрен демек ништо не знаиш и ќе се запознаеш со чупево. После ќе си се дружите малце, ќе си се фатите и таман пред да си оди она ќе предложиш брак и...“
„Ееееееееј ееееееј чекај малку, полека! Ти гледам се си ми испланирал само да дојдам јас и да и го начукам а? Да не сакаш дури и да ми ја придржиш за да не бега?“ – налутено рече Рамко.
„Аман бе муце шо се лутиш, па јас ова за твое добро го правам. Па што ќе ти фали ти да си земеш македонско девојче и да си дојдиш да живееш тука, а?“
„Па, не би ми фалело ништо ама сакам ако се случи тоа воопшто да биде оти Господ сакал така, а не оти тебе ти тргнало да изиграваш Pimp“
„Хехехехее, ме изнасмеа мангуп еден. Слушај девојкава, да не ме слушни стрина ти, да можам јас ќе ја земам, а тебе кој те ебе. Чупево е ангел, море! Знајш ли колку попалени деца ја бркаат тука, а? Нејзините буквално со стап ги бркаат бе несалам еден! Ама она нејќела никој од таму. Сакала исклучиво македонче од старите краишта.“
„Добро, значи викаш дека е добра, а? У тој случај ќе видиме шо ќе биде ама не ти ветувам ништо, океј?“
„Добро де, шо си се вомјазил? Не ми ветувај ништо ама ко ќе ја видиш ќе ти стане јасно зошто ти се јавив. Биди ми поздравен и се слушаме. Чао“
„Чао.“

„Бог да чува и да брани што фамилија имам!“ – си помисли Рамко откако ја спушти слушалката. Се спреми за на работа и тргна. Цел ден мислеше на разговорот и никако не можеше да ги исфрли од глава пофалните зборови на стрико му од глава. Ако некој штедеше зборови за женската убавина тоа беше стрико му. Стрико му имаше префинет вкус и освен за стрина му, која и на 55 година изгледаше гром, немаше кажано убав збор во врска со надворешен изглед за ниедна жена или девојка. Тоа пак го наведе да размислува во друг правец. Зошто пак нему му се јави и зошто баш он да биде тој што ќе ја земе оваа женска за жена. Не беше ружен, ама пак не беше ни некој Казанова. Сигурно неговите ја средиле целава работа, а и не беше тајна дека он е омилен внук на стрико му. Знаејќи ги неговите сигурно му плачеле на стрико му по телефон дека немал никогаш долга врска, дека веќе и му поминало времето за женачка, дека ќе умре невин и такви други глупости. „Кретени!“ – си помисли, пак кога му текна колку се ретардирани неговите. Накрај си ги одврати мислите и продолжи да работи.

Дојде и денот на свадбата. Се собраа сите во ресторанот Кале и славењето почна. Рамко се чувствуваше ко да паднал од Марс. Сега сосема му стана јасно значењето на зборовите Lost in space. Седеше таму ко мутљак до некои други таканаречени негови роднини кои првпат во живот ги гледаше и сфати дека ако истресат уште некоја зелена дека ќе стане и ќе си оди. И така поминаа 40тина минути кога пред него се појави најубавата девојка која ја беше видел во животот. Девојката имаше перфектно рамна, долга и плава коса која и се спушташе до задникот, кој самиот по себе беше појава, перфектно манакенско тело, големи гради и ангелско лице. На се му личеше девојкава само не на Македонка од Перт. Повеќе личеше на порно ѕвезда.

Со несигурност која беше карактеристична за него тивко пропелтечи „Сида?“ Девојката се сврти нагло и го погледна. „Да, јас сум. А, ти си?“ – го праша згодната девојка.
„Јас сум Рамко. На Васко внуко.“
„Аааа ти ли си Рамко? Па, што си се скрил тука кај што никој не може да те види? Цело време те барам и дури сега те најдов.“
„Ме бараш?“ – збунето праша Рамко.
„Па нормално дека те барам. Стрико ти ми рече дека си главен фраер у Скопје и дека ќе ме носиш на шетање и дека можам една недела да поминам кај вас дома.“
„Кккккај нас дома?“ – праша Рамко и почнаа нозете да му се тресат.
„Да. Зошто? Да не не сум го разбрала стрико ти ко шо треба?“
„Не, не. Супер си го разбрала стрико ми, него јас мислев дека нема да сакаш да седиш во Скопје пошто толку кратко си во Македонија. Мислев ќе сакаш да шеташ по роднини цело време.“ – се извади Рамко.
„Не бе какви роднини што ти е на тебе. Дојдов у Македонија да се журкам, а не да ме штипам некои гадни баби кои никогаш у живот не сум ги видела.“
„Епа, тогаш јас и ти супер ќе се разбираме.“ – се насмевна Рамко.
„Сакаш ли да играме?“ – го праша Сида откако слушна дека сељачка музика беше заменета со тивка сентиш песна.
„Се разбра“ – рече Рамко и почувствува како срцето му лупа сто на саат.

Таа вечер тие играа неколкупати, а по свадбата решија да продолжат со забавата и отидоа во дискотеката Колосеум. Таму само што влегоа Рамко ги примети сите како зјапаат во Сида, и машки и женски. Во тој момент си помисли дека Сида, како повеќето скопски девојки ќе го од***е чим си најде боља замена, ама тоа за чудо не се случи. Таа цела вечер играше со него, гледаше во него и се кршеше ко стриптизета при што ги натера сите околу неа да се лигават ко неандерталци. Рамко ликуваше. Сите машки му љубомореа, а сите женски сакаа да бидат со него.

Кога се вратија дома веќе беше 5 саат сабајле и беа капнати. Отидоа кај него во соба и почнаа да се спремаат за спиење. Во неговата соба имаше два кревета така да не беше проблем за спиење ако некогаш некој гостин или како во овој случај гостинка му дојдеше. Се свртија грб со грб и почнаа да се пресоблекуваат. Рамко, како и секое друго машко, не можеше да одолее, а да не ѕирне малку кога Сида се пресоблекуваше. Тоа што го виде му направи лоша услуга, бидејќи веднаш како на копче се појави „шатор ефектот“. Сега веќе Рамко не можеше да дочека да влета в кревет и рипна брзо за да не се посрамоти. Сида се облече и си легна отспротива. Во тој момент почна силно да врни и да грми. Во рок од 10 секунди Рамко почувствува како некој скокнува во кревет со него. Се сврти и ја виде Сида. „Многу се плашам од невреме. Во Перт скоро никогаш ги нема, па не сум навикната на нив. Може ли да лежам до тебе додека не помине невремето?“ – го праша Сида.

„Секако дека може“ – рече Рамко и се сврти малку на страна за да не се види дека уште е кренат „шаторот“.

„Рамко? Што е тоа што ме допре сега? Дигнат ти е?“ – без око да и трепне го праша Сида.

„Паааааа, јаааас, оваааааајјј......“ – Рамко се мислеше дека сега е моментот кога би можел комотно да си умре. Пред да можеше да пропелтечи уште куп неразбирливи зборови осети како раката на Сида го фати цврсто за „шаторот“. Тој ги ококори очите во неверување, но се увери во тоа што го осети кога го виде желниот за секс израз во очите на Сида. Таа вечер Рамко ја загуби невиноста и речиси цела сперма што ја имаше наталожено во неговите јајца за време на дваесет и четиригодишниот пост. Се е*** до изгрејсонце и потоа и двајцата заспаа ко заклани.

Кога се разбуди Рамко сфати дека е 8 саат навечер и дека е сам во неговиот кревет. Стана, отиде до вецето, се изми и тргна накај дневната да види што се случува. „Кај си бе ти спанко? Сида стана уште во 12, а ти дури сега!“ – му рече мајка му.

„А каде е она?“

„И се јавија на мобилен и и рекоа дека итно мора да се врати во Мариово, оти некоја нејзина баба починала. Ми рече да ти кажам да и титнеш на мобилен кога ќе станеш и дека ќе ти се јавела.“

„Добро, мамо. Фала!“ – рече Рамко и и титна на Сида. По неколку секунди таа веднаш му се јави. Си направија долг муабет, си разменија многу лигави зборови, си кажаа еден на друг колку си недостигаат и дека Сида наскоро пак ќе дојде во Скопје.

Задоволен од развојот на настаните Рамко му се јави на најдобриот другар Тони и му раскажа се во врска со најлудата ноќ во неговиот живот. Тони откако го слушна целиот разговор му кажа на шала колку мило му е што конечно Рамко се „омрсил“ и дека нема да умре невин и му предложи да одат утре на факултет порано бидејќи имало акција за давање крв. Рамко му рече дека е премногу уморен, но сепак дека ќе даде утре крв под услов да не излезат денес за да може да поспие уште малку. И така откако се договорија Рамко си легна и се чувствуваше дека е најсреќното створење на светот.Другиот ден на факултет даваа крв и разговараа повторно за настанот, ама овој пат лице в лице. Се одморија малку и секој си тргна дома.

Наредниот ден телефонот почна да ѕвони и Рамко потрча да крене мислејќи дека Сида го бара.

„Ало“ – рече Рамко.

„Ало добар ден Рамко С. Ве молам.“ – рече непознатиот женски глас.

„На телефон.“ – рече Рамко кога слушна дека безжичниот телефон почна да крчи бидејчи беше на тераса. Од другата страна на телефонот се што можеше да слушне беше крчење и на крај кога влезе во станот го фати само последниот збор од реченицата „...Сида“. Мислејќи дека е тоа некоја другарка на Сида само се насмевна и рече „Се извинувам, но Сида не е дома. Си замина за Мариово завчера“

„Молам!“ – рече зачудено гласот од другата страна

„Да, да си замина, ама рече дека ќе се врати набгру.“

„Господине дали вие се шегувате со мене? Дали знаете колку е сериозна работата која Ви ја соопштив?“

„Не, бидејќи не ве слушнав. Бев на тераса и телефонот ми крчеше. Само слушнав дека ја барате Сида и ви реков дека си замина завчера за Мариово.“

„Господине Рамко. Јас не ви реков дека ја барам Сида, туку ви реков дека е стандардна процедура кога некоја дарува крв да ја испитаме крвта за евентуално ако е заразена да не му ја дадеме на некој пациент, па и него да го заразиме и дека кога ја проверивме Вашата крв дознавме дека сте ХИВ – позитивен. Господине Рамко Вие имате СИДА.“

Рамко осети како срцето му чука забрзано и како почнува да губи воздух. „Но, но тоа е невозможно. Па јас само еднаш досега сум имал секс. Јас ја загубив својата невиност тек завчера. Не е можно јас да имам СИДА!“

„Тестовите се точни г-дин Рамко, јас лично двапати ги проверив, а ако тоа е точно што го кажувавте тогаш личноста со која сте имале секс завчера е таа што ве заразила.“

„Сида има СИДА“ – си помисли Рамко додека ја спушташе слушалката не верувајќи во иронијата на таа мисла. Одеднаш се му стана јасно. Одеднаш сфати дека сите тие попалени деца кои ја бркале Сида уствари ја фаќале и покрај ќотекот со стап од нејзините и дека резултатот, ХИВ вирусот, е повеќе од очекуван. Го зеде мобилниот и и ја раскажа приказната на Сида. Следниот ден таа дојде во Скопје и направи СИДА-тест. Тестот беше позитивен и дури и беше кажано дека кај нејзе вирусот веќе година дена опстојувал и дека веќе она е болна од СИДА. И двајцата не можеа да поверуваат во тоа што го слушаа. Вистина веќе беше преболна за да ја сварат.

WeedBoY

Браво за типот што го пишувал ова. Стварно си е во право

aman te bre luge od kaj gi naogate ovie raboti
Stavrno e deka sekoj den e poseben...sekoj moment...
dajte neso veselo...cunki Nova godina ni doaga