Дешавки од минатото

Тука (ваљда) можеме да си кажуваме некои дешавки што ни се имаат дешавано во минатото, ама интерсни да се
Мене моментално не ми текнува нити една, оти сум блокиран

Брат заш никој непишит овде??

Ваљда глупа е темава, шо знам :D:D барем то да го напишеле

:good: :icon_mrgreen:

Хаха...па никој не пишува...ваљда зашто го мрзи да се расприкажува...

Изгледа ќе го скршам ледот.
Значи вака ги има многу и од што ги има толку многу почнав да ги заборавам но еве една што уште не сум ја заборавила:
Со една другарка требаше да одиме во кастро демек на журка. Но посшто нејќевме да одиме со такси, а автобусите не ни беа баш сигурни и решивме да одиме пешки. И сега според мојата логика ја и реков на другарка ми дека ќе ја носам демек по скратен пат пошто таа сакаше да одиме преку плоштад али мене незнам зошто ми се виде многу далеку. И добро тргнавме но пошто беше доста темно ја малку ги утнав улиците и место на железничка отидовме во кисела вода, а патот до таму беше темен и без живо пиле, ко во некое напуштено село да си, другарка ми пребледе од страв а ја нормално се згазив од смеење пошто врска немав кај сме, па едно куче кога ни се с'сна другарка ми почна да трча а ја незнаев со да правам попрво дали да се смеам или да трчам по неа. И така некако стигнавме до дисконтот во кисела вода. И пошто многу касневме моравме да земеме такси до кастро и да влезиме на крајот од журката. И така зборот ми беше дека ни журка видовме ни пешки отидовме. И добро тоа некако помина, сега наредната година пак решивме да одиме во кастро на журка, но пошто знаевме кај ќе завршиме ако тргнеме пешки решивме овој пат да одиме со автобус. И така се качивме во еден автобус седнавме среќни нормално дека нема да ја направиме истата грешка и дека нема да се изгубиме гледаме низ прозорот и чекаме автобусот да тргне, и тргнува автобусот, а мене ми текнува дека не видовме со број е и сега ја прашувам другарка ми да не видела случајно а оваа ми пребледе. Ама сепак на крај имавме среќа сме го погодиле автобусот. И така а еднаш па пак со оваа истава другарка одиме до библиотека кај QB зградата. И поминуваме покрај паркот на жената но тогаш кај паркот уште имаше стечајчи и да земе некој да не следи. Но пошто и двете сме ко муви без глави не го приметивме, и така си отидовме до библиотеката си завршивме работа и тргнавме накај дома. И така се до плоштад а човекот кутриот цело време не следел и сега на плоштад кога стигнавме овој почна се повеќе и повеќе да ни се доближува и да нејќеш да го приметиш ќе го приметиш. И добро застанавме со другарка ми за да слика и ете го овој дојде кај нас и не прашува; дали може нешто да не праша. И ја нормално помислив ќе ме праша колку е саат или нешто слично и му реков може. А овој замисли со не праша дали може да се запознаеме!? Ја го погледнав ко од марс да паднал и му реков не! а овој уште прашува зошто, а ја нормално му реков онака! и со другарка ми фативме магла накај парк. Никогаш во животот толку брзо не сум одела колку што одев тогаш.
И то отприлика доста ви кажував за денес.